سی‌وسومین نشست «آینه بندان» در کافه کتاب انتشارات سوره مهر برگزار شد

دفتر داستان مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، سی‌وسومین نشست «آینه بندان» را برای نقدوبررسی مجموعه داستان کوتاه «کوچ اصوات» با حضور منتقدان در کافه کتاب انتشارات سوره مهر در خیابان سمیه سمیه برگزار کرد.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، دفتر داستان مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، سی‌وسومین نشست «آینه بندان» را برای نقدوبررسی مجموعه داستان کوتاه «کوچ اصوات» با حضور منتقدان محمدکاظم مزینانی و محمدرضا شرفی خبوشان و محمدحسن جمشیدی نویسنده و علی‌الله سلیمی مجری کارشناس در کافه کتاب انتشارات سوره مهر در خیابان سمیه سمیه برگزار کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علی‌الله سلیمی نویسنده و منتقد داستانی در ابتدای نشست با یادآوری اینکه داستان‌های این مجموعه در عین مستقل بودن گاهی بهم‌پیوستگی‌هایی دارد و شاعر بودن نویسنده در نثر و فضای داستانی رد پای خودش را گذاشته است، گفت: ما با نویسنده‌ای مواجه هستیم که پایبندی چندانی به قواعد داستانی ندارد و می‌خواهد نگاه خودش را داشته باشد.

محمدکاظم مزینانی کوچ اصوات را اثری خاص دانست و تاکید کرد که نباید این داستان‌ها را تنها از دریجه داستان‌نویسی بررسی کرد و نوشتن داستان برای کسی که شاعری می‌داند کار بسیار دشواری است. او در ادامه با بیان اینکه در کتاب ۳۲۱ بار کلمه صدا تکرار شده و اولین مجموعه داستانی است که انقدر هماهنگ است و نویسنده سعی کرده حول یک موضوع بنویسد. او در همه داستان‌ها از واژه صدا استفاده کرده است که می‌دانیم اصالت و معنایی شاعرانه دارد. وقتی از صدا حرف می‌زنیم منظور صدای شخصیت‌ها نیست، بلکه نویسنده وظیفه خودش دانسته است که صدا‌ها را کشف کند.

این نویسنده در ادامه گفت: در این مجموعه یک داستان رئال وجود دارد بقیه بین شعر و داستان هستند. نمی‌خواهم از منظر پیرنگ و اوج و فرود و ... وارد بحث درباره این مجموعه شوم، چون خواننده نباید توقع داستان مدرن و پست مدرن را از این مجموعه داشته باشد.

محمدرضا شرفی خبوشان صحبت‌های خود را با تعریف روایت در داستان شروع کرد و گفت: روایت با تغییر آغاز می‌شود و ما این روایت را در از بدو تولد در زندگی خود و اطراف می‌بینیم. داستان از جایی شروع شروع می‌شود که روایت ریزتر و دقیق‌تر با وجود عامل یا فردی در زمان و مکانی توصیف می‌شود. اگر کسی شیفته داستانی می‌شود یعنی شیفته این چهار عامل شده است. این چهار عامل تفاوت بین شعر و داستان را معین می‌کند و اینکه مخاطب انتخاب کند شعر بخواند یا داستان.

او افزود: شاعرانی هم بوده‌اند که این چهار عنصر را به نظم درآورده‌اند و در قالب شعر داستان گفته‌اند مانند فردوسی که زیبایی‌های شعر را به خدمت گرفته است تا این چهار عنصر را پیش ببرد که ما اسمش را گذاشته‌ایم داستان‌های منظوم و داستان سرایی. بسیاری از داستان‌های این مجموعه هم داستان‌سرایی هستند، به این معنا که چهار عنصر رخداد، عامل، زمان و مکان به صنایع ادبی شعر اضافه شده است؛ بنابراین اگر نیت ما خواندن داستان‌های شاعرانه باشد سراغ این مجموعه داستان می‌رویم. اگر جز این باشد خواننده ملول می‌شود چراکه نویسنده با عناصر شاعرانه به این چهار عنصر نگاهی داستانی ندارد.

او عنصر جان‌بخشی را از مواردی دانست که زیاد در این داستان‌ها به کار رفته و همین نثر را به سمت شعر می‌برد و دنبال کردن شخصیت اصلی را سخت می‌کند. داستان‌نویس هم ممکن است دیدگاه خودش را دنبال نکند، چون منظرگاه در داستان زیاد تغییر می‌کند. وقتی منظرگاه تغییر می‌کند، چون عناصر شعر فعال است، مجالی به صحنه‌پردازی و شخصیت‌پردازی نمی‌دهد. به عبارتی با زیاد شدن عناصر شاعرانه در داستان، صحنه‌پردازی مدفون می‌شود.

مزینانی در ادامه نشست در پاسخ به نقد شرفی خبوشان گفت: اگر رمان بود، دریچه نگاه تغییر می‌کرد. این مجموعه داستان کوتاه است که شباهت زیادی به شعر دارد و همه جریان‌های داستانی صحنه‌پرداز نیستند. این قاعده و قانون نیست که اگر داستانی شخصیت تختی داشت، داستان نیست. «صدسال تنهایی» مملو از فضا‌های شاعرانه است و میزان به‌کارگیری مجاز و استعاره و صنایع شعری در داستان‌ها متفاوت است و قرار نیست همه داستان‌ها شبیه به هم باشند.

او در ادامه افزود: داستان آقای جمشیدی به شدت داستان‌پرداز است و مضمون اکثر داستان‌هایش تولد و مرگ و اضمحلال است و لبریز از صحنه‌های مرگ‌اندیشانه و این مضمون‌پرداز بودن بسیار مهم است. وقتی داستان‌نویس مضمون را می‌گوید برخورد عوض می‌شود. ما با داستان ژانر مواجه نیستیم و با داستان شاعرانه مواجیهم.

مزینانی همچنین اضافه کرد: بهانه روایت داستان‌گویی و داستان‌پردازی نیست و برخی سوژه‌ها آنقدر شاعرانه است که به طرح نزدیک هستند و من البته این را ضعف نمی‌دانم. دوم اینکه مکان‌هایی مانند خیابان و زمان بسته نیستند در داستان‌ها و مفهومی ازلی دارند.

او افزود: بنیاد داستان‌ها بر پیرنگ نیست و نویسنده نخواسته شخصیت‌هایی بنویسد که بر اساس پیرنگ است و فضا یخ‌زده و سرد. برای تلقین این فضای سرد و ایستا با توجه به مضامین مرگ‌محور بهترین چیدمان انجام شده است. نویسنده به حالت می‌پردازد و نه رفتار و کلید ارتباط با این داستان‌ها همذات‌پنداری نیست، حس‌آمیزی است مانند غزل حافظ.

شرفی خبوشان در ادامه نشست تاکید کرد: نویسنده می‌تواند گربه‌ای خلق کند که پرواز می‌کند و این خیال‌پردازی که در شعر هم هست محل بحث نیست، چگونه روایت کردن بحث ماست. در صدسال تنهایی هم صحنه‌هایی داریم که به شعر پهلو می‌زند، اما این یک صحنه است و در در خدمت روایت. حرف من این است که استفاده زیاد از آرایه معنوی تکلف ایجاد می‌کند و نویسنده باید نثرش همانند شیشه‌ای بی‌رنگ باشد که مخاطب بتواند به راحتی آن‌سوی شیشه و اتفاقات را تماشا کند و نه شیشه‌هایی رنگی که دیدن روایت را سخت کند و خودش را به نمایش بگذارد.

خبوشان در ادامه تاکید کرد:، اما من خوشحالم که شاعری قدم در دنیای داستان گذاشته است چراکه جامعه ما امروز که تفکر و روابط علت و معلولی گم شده است، بیشتر از شاعر نیاز به داستان‌نویس دارد. منظورم از جامعه، جامعه نیازمند قانون است که رمان محصول و لازمه همین شهرنشینی است.

محمدکاظم مزینانی در انتهای نشست ضمن رد این نکته که داستان نثری پیچیده دارد، گفت: نثر نویسنده ساده و شگفت‌انگیز است. البته من هم معتقدم نیاز به رمان و رمان‌خوان داریم، اما اینجا نویسنده داستان کوتاه نوشته است و کار اول اوست. در کار‌های بعدی حتما اثر متفاوت خواهد بود و عناصر داستانی، چون کشمکش و شخصیت‌پردازی و... پررنگ‌تر خواهد بود.
علیرضا قزوه هم که به عنوان مهمان در برنامه حضور داشت از نوشتن رمان و داستان توسط شاعران حمایت کرد و کوچ اصوات را به عنوان اولین اثر داستانی نویسنده مطلوب ارزیابی کرد.

در پایان نشست چند نفر از مهمانان سوالاتی را مطرح و توضیخاتی درباره کتاب دادند. برخی از حضار هم کتاب را با امضای نویسنده دریافت کردند.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: کتاب نقد کتاب کوچ اصوات مجموعه داستان داستان کوتاه شرفی خبوشان چهار عنصر کوچ اصوات داستان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۷۴۵۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۴ رمان مریلین رابینسون، نویسنده محبوب داریوش مهرجویی در نمایشگاه کتاب

نشر آموت امسال با بیش از ۱۸۰ عنوان کتاب در سی و پنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران حضور پیدا کرده است. به گفته یوسف علیخانی مدیر نشر آموت، این‌ناشر از زمان سی و چهارمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران تا دوره جدید این رویداد ۲۰ عنوان جدید منتشر کرده که در سی و پنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران عرضه می‌شوند.

اما تازه‌ترین آثار این نشر ترجمه ۴ رمان «گیلیاد»، «خانه»، «لی‌لا» و «خانه‌داری» از مریلین رابینسون است که با ترجمه مرجان محمدی در نمایشگاه کتاب تهران عرضه شده است.  

«مریلین رابینسون» متولد ۱۹۴۳ در شهر سندپوینت آمریکا؛ دکترای زبان انگلیسی را در شهر واشینگتن به پایان برد. او در دانشگاه‌های بسیاری تدریس کرده است.
نام رابینسون در فهرست ۱۰۰ فرد تاثیرگذار مجله‌ی تایم قرار دارد. او در سال ۲۰۱۲ مدال ملی علوم انسانی را از باراک اوباما رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده دریافت کرد، و در سال ۲۰۱۶ برنده‌ جایزه‌ی ادبی صلح دیتون شد.  

مریلین رابینسون

رمان‌های مریلین رابینسون بیشتر برای اهالی کتاب و کسانی‌که هدفشان از خواندن داستان چیزی بیشتر از لذت و سرگرمی است، جذابیت دارد. به گفته تایمز، «مریلین رابینسون نویسنده‌ای بسیار قدرتمند است که می‌تواند نحوه‌ خواندن ما را تغییر دهد.»  از این جهت مخاطب می‌تواند با اعتماد کامل به داستان‌های او آثارش را بخواند و لذت ببرد.

آثار مریلین رابینسون مورد علاقه داریوش مهرجویی بود، مرجان محمدی مترجم این آثار در صفحه مجازی‌اش به خاطره ای از مهرجویی اشاره کرده که این کارگردان به او گفته است: «سه کتاب «گیلیاد»، «خانه» و «خانه‌داری» را در بیست روز خوانده و تمام کردم و منتظر ترجمه آثار بعدی این نویسنده هستم.»

چها رمان «گیلیاد»،«خانه»،«لی‌لا» و «خانه‌داری» به طور خلاصه برای مخاطب علاقه‌مند معرفی می‌شود.

«گیلیاد»؛ کتاب گیلیاد نامه‌های یک کشیش پیر آیووایی برای پسر هفت‌ساله‌اش است. رابینسون در این کتاب داستان سه نسل را از جنگ داخلی تا قرن بیستم تعریف می‌کند، داستانی درباره‌ی پدران و پسران و چالش‌های معنوی آن‌ها.

«خانه» داستان خانه‌ کشیش رابرت بوتون و فرزندانش را حکایت می‌کند. گلوری دختر خانواده به خانه برگشته است تا از پدر در حال مرگش مراقبت کند. جک پسر ولخرج و الکلی خانواده پس از سال‌ها غیبت به خانه می‌آید. کتاب خانه داستان تضاد میان نسل‌ها، عشق، مرگ و ایمان است.

«لی‌لا»؛ این داستان در مورد زنی بی‌خانمان به نام لی‌لا است که پس از سال‌ها آوارگی وارد شهر گیلیاد می‌شود و کلیسای شهر را تنها پناهگاه خود می‌یابد. او با قدم گذاشتن به این کلیسا داستانی عاشقانه را رقم می‌زند.

«خانه‌داری» داستان در مورد روت و لوسیل، دو خواهر یتیمی است که در شهر نمادین دورافتاده فینگربون در شمال‌غربی آمریکا بزرگ می‌شوند. پس از آن که قوم و خویش‌های جانشین مادر، آن‌ها را رها می‌کنند. این دو خواهر تحت مراقبت سیلوی، خاله بی‌خیال و اسرارآمیزشان قرار می‌گیرند.

چهار رمان رابینسون به هم پیوسته نیستند و آثاری مستقل هستند که هر کدام داستان مخصوص به خود دارند اما به گفته علیخانی؛ مدیر نشر آموت مخاطبی که می‌خواهد کتاب‌های رابینسون را بخواند برای درک و لذت بیشتر این آثار بهتر است به این ترتیب خواندن رمان‌ها را شروع کند؛ خانه، گیلیاد, لی‌لا و خانه‌داری.

«مرجان محمدی» مترجم این آثار، متولد ۱۳۴۸ در تهران و دانش‌آموخته‌ کارشناسی مترجمی زبان انگلیسی و کارشناسی‌ارشد زبانشناسی همگانی است.

گفتنیست سی و پنجمین دوره نمایشگاه بین المللی کتاب تهران تا ۲۹ اردیبهشت از ساعت ۸ تا ۲۰ هر روز پذیرای حضور علاقه‌مندان است.

خدیجه زمانیان یزدی